Dijital dünyada ikinci el üründen
bahsetmek mümkün mü? Sorunun cevabı her zaman çok da net olamayabiliyor. Zira,
dijital ürünlerin satışı geleneksel ürünlere ilişkin benzerlikleri içinde
bulundursa da onlardan bir o kadar da
farklı.
Kısa bir süre önce, Avrupa Birliği
Adalet Divanı (ABAD), Tom Kabinet davasında hakkın tükenmesi prensibinin
dijital ürünler bakımından uygulama alanı bulup bulamayacağına ilişkin bir
soruyla karşı karşıya kaldı. Konuya ilişkin karar 19.12.2019 tarihinde yayımlanmıştır[1]. Kararda, hukuk sözcüsü
Szpunar’ın sunduğu hukuk sözcüsü görüşü büyük ölçüde benimsenmiş görünüyor[2].
Davanın ayrıntıları ve Szpunar’ın
görüşüne geçmeden önce eserin yayma hakkının tükenmesi müesesesi üzerinde
durmakta fayda görüyorum.
Eserin
Yayma Hakkının Tükenmesi Kavramı
“Eserin yayma hakkının tükenmesi
ilkesi”, Fikri Mülkiyet Hukuku ile haşır neşir olan herkesin bildiği bir müessese
olmakla birlikte, eserin aslı veya çoğaltılmış nüshalarının satışa çıkarılması
ve diğer yollarla dağıtılmasını içeren yayma hakkının kullanılması neticesinde
aslı ya da örneğinin mülkiyeti devredilerek ilk satışı veya dağıtımı
yapıldıktan sonra, bunların yeniden yayımının engellenememesi yayma hakkının
tüketilmesi olarak ifade edilmektedir.
İnternetin hayatımızda kapladığı alanın
büyümesi, ticaretin internet ortamına yayılması yeni nesil hukuki problemleri
de beraberinde getirmiştir. Örneğin, yayma hakkının tükenmesi ilkesinin
internet üzerinden yayılan eser örnekleri bakımından uygulama alanı bulup
bulmayacağı uzun süre tartışmalara yol açmıştır. 2012 yılında ABAD tarafından
verilen Usedsoft kararında, yayma hakkının tükenmesi ilkesinin internetten
indirilen programlar/yazılımlar bakımından da uygulama alanı bulacağı yönünde
bir karar verilmişti. ABAD, kararında, programın sürekli ve limitsiz
kullanımına ilişkin açık bir kullanım hakkı tanınması halinde bu durumun
tükenme ilkesinin ilgili ürünler bakımından da uygulanmasının kapılarını
açtığını belirtmişti.
Bilmeyenler için “dijital hakkın
tükenmesi” kavramının nasıl gündeme geldiğine ilişkin kısaca özet geçelim.
Avrupa Birliği Adalet Divanı (“ABAD”)
Usedsoft kararı[3]
ile internetten program indirilmesi işlemini, teknik anlamda bir çoğaltma işlemi
olarak nitelendirmiş ve AB Yönergesi kapsamında değerlendirmiştir. Bahsi geçen
karara konu olayda çoğaltma işlemi bilgisayar programını hukuki yollardan temin
eden kişinin programı yüklemesi eylemi ile oluşuyordu. ABAD kararında, ikinci
el lisansı edindikten sonra programı Oracle’ın web sitesi üzerinden kendi sunucu
bilgisayarına indiren kişinin de programı hukuka uygun bir biçimde edindiği
kabul edilmiş ve bu doğrultuda belirtilen şekilde programı edinen kişi
tarafından yapılacak satışın dijital hakkın tükenmesi kapsamında
değerlendirilerek fikri mülkiyet hakkı ihlali oluşturmayacağına dikkat
çekilmiştir. Ancak, UsedSoft kararının uygulama alanının oldukça dar olduğu göz
önünde bulundurulduğunda diğer dijital ürünler için hakkın tükenmesi kavramının
nasıl yorumlanacağı sorusu güncelliğini koruyordu. Yine ABAD tarafından verilen
Nintendo[4] kararında, video
oyunlarının bir bilgisayar programından fazlası olarak tanımlanarak, video oyunu
sahibine bilgisayar programı sahibinden daha fazla koruma hakkı tanıdığını
belirtmiş ve UsedSoft kararının uygulama alanının oldukça dar olduğunu
açıklamıştır. Telif Hakkı Direktifi’nin çalışmasına video oyunlarını dahil
etmiş olması nedeniyle, Nintendo kararı ABAD’ın dijital video oyunlarının
yeniden satılmasının hukuka uygun olmadığına ilişkin bir açıklaması olarak
görülmektedir. Nintendo kararında fiziksel video oyunları bakımından hakkın
tükenmesi ilkesinin uygulama alanı bulacağı belirtilirken dijital video
oyunları bakımından hak sahibinin daha geniş bir korumadan faydalanması
gerektiğine dikkat çekilmişse de ne yazık ki Nintendo kararında neden bu
ayırımın yapıldığını ve neden her iki ürüne farklı şekilde yaklaşılması
gerektiğini açıklamamıştır. Bu durum en azından Nintendo davası kapsamında
fiziksel durumla dijital durumun farkının anlaşılmasını güçleştirmektedir.
Yukarıda da anlatıldığı üzere, verilen
kararlar ışığında, bir bilgisayar programının kopyasının ilk yasal satışıyla
ilgili olarak öngörülen aynı sonuçların, InfoSoc Direktifi[5] kapsamında korunan
ürünleri de kapsayıp kapsamadığı meselesi netliğe kavuşmamıştı. Yine, AB üye
devletlerin konuya ilişkin farklı yaklaşımlar geliştirdiği de rastlanan bir durumdur.
Örneğin, Almanya’da verilen bir kararda sesli kitaplar bakımından eserin yayma
hakkının tükendiğinden bahsedilmesinin mümkün olmayacağı dile getirilmiştir[6].
Tom
Kabinet Davası
Dava, yayma hakkının tükenmesi ilkesinin
ikinci el e-kitaplar bakımından uygulama alanı bulup bulmayacağına ilişkindir. Davaya
konu olay, Hollanda yayımcılar birliği ve kullanıcılarına ikinci el kitap
indirme ve çoğaltma imkanı tanıyan “Tom Kabinet Okuma Kulübü” ismindeki
platformun sahibi olan Tom Kabinet arasında gerçekleşmektedir. Yayımcılar,
birkaç yazarla birlikte, Tom Kabinet’in bu eylemlerinin kendilerinin telif
hakkını ihlal ettiğini, diğer bir deyişle, Tom Kabinet tarafından, e-kitapların
kamuya izinsiz olarak iletildiğini ileri sürmüştür. Buna karşılık, Tom Kabinet,
e-kitaplara ilişkin eylemlerinin, hakkın tükenmesi ilkesi kapsamında olduğunu
ileri sürmüştür. Bu iddia uyarınca, e-kitabın bir kere hukuka uygun halde
satışının gerçekleşmesi halinde, eser hakkı sahibinin telif hakkı ihlal
edilmeksizin dağıtılmasının mümkün olmaktadır. Tom Kabinet tarafından ileri
sürülen bu iddialar ABAD’ın, Usedsoft kararındaki gerekçeleri temeli üzerinde
inşa edilmiştir.
Hollanda’daki yerel mahkeme tarafların
iddialarını değerlendirerek, e-kitapların yasal olarak ilk satışından sonra eserin
yayma hakkının tüketilmesi ilkesinin uygulama alanı bulacağına karar
verilmiştir[7].
Yayımcılar tarafından, verilen karara itiraz edilerek karar Lahey Mahkemesi
önüne getirilmiştir. Kararın temyiz
merciine taşınması üzerine mahkeme eserin yayma hakkının tükenmesi ilkesinin
e-kitaplar bakımından uygulanıp uygulanmayacağına ilişkin ABAD’ın görüşünü
almak üzere başvuruda bulunmuştur.
ABAD’ın hukuk sözcüsü Szpunar mahkemeye
sunduğu 10.09.2019 tarihli görüşünde e-kitapların kalıcı olarak kullanılmak
üzere indirilmesinin InfoSoc Direktifi’nin 4. Maddesi anlamında bir dağıtım
oluşturmayacağı ancak Direktifin 3(1) maddesi kapsamına gireceğini, bu nedenle
de bu madde anlamında yapılan bir kamuya iletmenin eserin yayma hakkının
tükenmesi sonucunu doğurmayacağını belirtmiştir.
Bilindiği üzere hukuk sözcüsü görüşleri
ABAD’ı bağlayıcı hükümde olmasa da genellikle ABAD kararlarında büyük ölçüde
hukuk sözcüsünün görüşünden yararlanmaktadır. Bu kararda da benzer bir
yaklaşıma yer verildiği görülmektedir.
ABAD 19.12.2019 tarihli kararında,
hakkın tükenmesi prensibinin e-kitaplar bakımından uygulama alanı bulmayacağı
yönünde karar verdi. ABAD kararında, ikinci el e-kitapların satışa sunulmasının
InfoSoc Direktifi altında yetkisiz bir “kamuya iletim” olarak
nitelendirileceğini açıklamıştır. Karar hukuk sözcüsü Szpunar’ın sunduğu görüş
ışığında inşa edildiğinden, görüşün ayrıntılarına inilmesinde kararın
dayanağının anlaşılması bakımından fayda görüyorum.
Hukuk
Sözcüsü Szpunar’ın Görüşü
Szpunar, ABAD nezdinde sorulan soruların
cevaplanması esnasında, hukuki değerlendirme, geçmiş kararlar ışığında
değerlendirme ve kuralların amacı bakımından değerlendirme yaparak görüşünü üç
katmanlı bir argüman üzerinde inşa etmiştir.
Szpunar tarafından sunulan hukuki
argümanlara bakıldığında, olayın kilit noktasının bir e-kitabı indirmenin
InfoSoc Direktifi’nin 3. Maddesi anlamında bir eserin dağıtımı mı yoksa 4.
Maddesi anlamında bir kamuya iletim mi olduğu meselesinin çözülmesi olduğu anlaşılmaktadır.
Szpunar, görüşünde, dijital eserin yayma hakkının tükenmesinin InfoSoc
Direktifi’nin 2. Maddesi ile düzenlenen çoğaltma hakkıyla engellendiğini ileri
sürmektedir. Eser sahibinin rızası olmayan hallerde, eserin kopyasının
çoğaltılması, bu durumun m. 5’te düzenlenen hiçbir istisna hallerinden birini
teşkil etmediği ve m. 5(1)’deki şartları sağlamadığı durumlarda hukuka aykırı
olduğu kabul edilmektedir[8].
Szpunar, uygulanacak hukuk kurallarına
ilişkin genel çerçeveyi ortaya koyduktan sonra, Tom Kabinet kararı ile
yazımızın başında yer vermiş olduğumuz UsedSoft kararını karşılaştırarak, Tom
Kabinet kararının yalnızca yazılımlara ilişkin özel hukuk kuralları olması
nedeniyle değil aynı zamanda yazılımın farklı özellikleri olması nedeniyle
UsedSoft kararından ayrıldığını belirtmiştir. Görüş, yazılımın, dağıtım
ortamının niteliğini alakasız kılan, kullanılması gereken bir bilgisayarda
çalıştırılması gereken bir araç olduğunu vurgulamaktadır. Ayrıca, yazılım
sürekli bakım ve güncelleme ihtiyacı duyduğundan, her zaman bir lisans yolu ile
ticarete konu edilir ve böylelikle satış kavramının yazılımlar bakımından geniş
yorumlanmasını haklı kılacağına ilişkin yoruma da görüşte yer verilmiştir. Yine,
yazılımın aynı zamanda geleneksel eserlerden daha uzun süre kullanılır ve hızlı
bir şekilde eskime ve değer kaybına maruz kalacağına da dikkat çekilmiş ve bu
iki özelliğin de hakkın tükenmesinin yazılım pazarındaki hak sahipleri
üzerindeki etkisini en aza indireceği belirtilmiştir.
Szpunar; Yazılım Direktifi’nin 5. maddesi,
yazılımı yasal bir şekilde elde eden tarafın programın kullanımı için gerekli
olan tüm çoğaltmalara taşınabilir kopyaları kapsam dışında bırakmadan izin
verdiğinden hakkın tükenmesi ilkesinin uygulanmasını mümkün hale getirdiğini
ileri sürmüştür.
Açıklamaları ışığında Szpunar, ABAD’ın,
Tom Kabinet tarafından yapılan uygulamaların InfoSoc Direktifi’nin 4.
maddesinin 2. fıkrası kapsamında değerlendirilemeyeceğine karar verilmesi
gerektiği yönünde görüşünü sunmuştur.
ABAD
Kararı
ABAD,
Szpunar’ın görüşünü esas alarak, hakkın tükenmesi ilkesinin e-kitaplar
bakımından uygulanabilir olduğuna karar verilmesi halinde, e-kitap üzerinde
fikri mülkiyet hakkı olanların, fiziksel kitap sahibi olanlardan çok daha fazla
zarar göreceğini belirmiştir. ABAD’a
göre bunun temel nedeni, dijital ürün olan e-kitapların her zaman ilk halini
yitirmeden çoğaltılabileceklerini ve bozulmalarının, kötüleşmelerinin söz
konusu olmamasıdır.
AB
hukuku altında, telif hakkının tükenmesi ilkesi yalnızca dağıtım hakkı
bakımından uygulama alanı bulmaktadır. ABAD’ın 19.12.2019 tarihli kararında,
e-kitapların internet ortamında indirilmesi bir dağıtım hakkı kapsamında değil,
kamuya iletim hakkı kapsamında değerlerlendirilmiş ve bu kapsamda herhangi bir
telif hakkı üzerinde herhangi bir tükenmenin söz konusu olmayacağının altı
çizilmiştir.
ABAD, kararında,
InfoSoc Direktifinin temelini oluşturan, Dünya Fikri Mülkiyet Örgütü’nün (WIPO)
Fikri Mülkiyet Anlaşması’na atıfta bulunarak, anlaşmanın, hakkın tükenmesi
ilkesinin, yalnızca fiziksel kitaplar gibi “somut nesnelerin dağıtılması”na
ilişkin olarak uygulama alanı bulacağını belirtmiştir.
ABAD’ın bu kararının, eserin yayma
hakkının tükenmesi ilkesinin dijital ürünler bakımından uygulanma alanı bulup
bulmayacağı meselesine bir açıklık getirdiğine şüphe yoktur. ABAD bu kararı,
Yazılım Direktifi’nin uygulama kapsamına giren Unisoft kararından ayırarak, InfoSoc
Direktifi kapsamında eserin yayma hakkınının tükenmesi ilkesinin dijital ürünler
bakımından uygulanmayacağını belirtmiştir.
Diğer bir deyişle, her ne kadar yazılım
programının çoğaltılarak satılmasının yasal olduğuna ilişkin Unisoft kararı bu
uygulamanın diğer dijital ürünlere de uygulanıp uygulanmayacağını gündeme
getirmişse de, Tom Kabinet kararında
e-kitapların bilgisayar yazılımı/programı olmadığı bu nedenle bir özel yasal
düzenleme olan Yazılım Direktifi kapsamında değerlendirilmediği bu nedenle de
hakkın tükenmesi ilkesinin e-kitaplar bakımından uygulanma alanı bulmayacağı açığa
kavuşturulmuştur. Yine, kitapların ve e-kitapların, kullanım ve ekonomik
bakımdan değerlendirildiğinde, Usedsoft kararına konu yazılımlar gibi birbirine
eş olmadığı bu nedenle e-kitaplar için bir ikinci el piyasasının var olmasının,
e-kitaplar eskimediğinden yeni kitap alımını ortadan kaldırarak, telif hakkı
sahiplerini ciddi bir şekilde etkileyeceğini vurgulamıştır. ABAD aynı zamanda,
Tom Kabinet’in e-kitapları, kamuya
sunduğunu, değerlendirme yapılırken yalnızca kaç kişinin e-kitaba ulaştığının
değil kaç kişinin ulaşabilmesinin mümkün olduğunun değerlendirilmesi gerektiği
üzerinde durmuştur.
Sonuç
ABAD
tarafından, Unisoft kararı sonrası oluşan, dijital ürünlerin yeniden satışının
hukuka uygun olup olmadığı meselesi açıklığa kavuşturularak, Unisoft kararında
uygulanan Yazılım Direktifi’nden farklı olarak InfoSoc Direktifi altında,
hakkın tükenmesi ilkesinin e-kitaplar bakımından uygulama alanı bulmasının söz
konusu olmadığı açığa kavuşturulmuştur.
Karar her ne kadar e-kitap piyasası için oldukça önemli olsa da, dijital müzik ve film gibi eserler bakımından da emsal teşkil etmektedir. Kanaatimizce, dijital müzik veya filmlerin de yeniden satışa sunulması fikri mülkiyet hukukuna aykırılık teşkil edecektir.
İnci ERBİLEN
Aralık 2019
inc.erb@hotmail.com
[1] ABAD’ın C‑263/18
sayı ve 19.12.2019 tarihli Tom Kabinet kararı (http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=221807&pageIndex=0&doclang=en&mode=req&dir=&occ=first&part=1&cid=43327)
[2] Hukuk Sözcüsü
Szpunar’ın C‑263/18 sayılı Nederlands Uitgeversverbond,
Groep Algemene Uitgevers vs. Tom Kabinet
davasında 10.10.2019 tarihli görüşü. (http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=217552&pageIndex=0&doclang=EN&mode=req&dir=&occ=first&part=1&cid=12761903)
[3] ABAD’ın C‑128/11
sayılı 3.07.2012 tarihli kararı. http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=124564&pageIndex=0&doclang=EN&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=6507912
[4] ABAD’ın C‑355/12 sayılı 26.07.2012 tarihli Nintendo Co. Ltd, Nintendo of
America Inc., Nintendo of Europe GmbH vs. PC Box Srl, 9Net Srl kararı (http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=146686&pageIndex=0&doclang=en&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=6514375)
[5] 2001/29/EC sayı ve 22
Mayıs 2001 tarihli InfoSoc Direktifi (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=celex%3A32001L0029)
[6] OLG Hamm, 22 U 60/13:
karara ilişkin inceleme için Bkz.: Eleonora
Rosati, “No exhaustion beyond
software: Katfriend translates German decision on audiobooks” (http://ipkitten.blogspot.com/2014/07/no-exhaustion-beyond-software-katfriend.html)
[7] Amsterdam Mahkemesi’nin
C/13/567567 / KG ZA 14-795 SP/MV, NL:RBAMS:2014:4360 sayılı kararı (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2014:4360)
[8]InfoSoc Direktifi m. 5.
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...